Fizjoterapia – w swoich technikach obejmuje rehabilitację ruchową, zajęcia integracji sensorycznej, gimnastykę ogólnorozwojową, masaż leczniczy, kinesiotaping,. Ukierunkowana jest na poprawę całościową dziecka poprzez budowanie równowagi w narządzie ruchu, wzmacnianie mięśni osłabionych i rozciąganie mięśni przykurczonych, w wyhamowywanie odruchów pierwotnych. Dobierane indywidualnie do każdego dziecka rodzaj ćwiczeń i ich tempo poprzez formę zabawy wzmacnia równowagę w narządzie ruchu dając tym podstawę do dalszego prawidłowego rozwoju dziecka.
Terapia psychologiczna.
Terapia psychologiczna rozpoczyna się od indywidualnych spotkań- konsultacji (zwykle jest ich trzy lub mniej w zależności od charakteru zgłoszonego problemu), wywiadu z rodzicem (kwestionariusz wywiadu dla rodzica) oraz rozmowy z dzieckiem. Kolejne spotkania realizowane są w celu poznania dziecka i jego problemów (stosowanie metod, poznanie środowiska, funkcjonowania w szkole, w domu itp.) W wyniku zebranych danych psycholog wspólnie z rodzicami planuje działania mające na celu pomoc dziecku w jego trudnościach. Terapię psychologiczną można skracać bądź wydłużyć w zależności od stopnia i charakteru zgłaszanego przez rodziców problemu oraz gdy terapeuta-psycholog uzna, że należy dodatkowo konsultować się ze specjalistami z dziedziny nauk: pediatry, psychiatry, neurologopedy itp. Formy oddziaływań terapeutycznych: praca indywidualna- zastosowanie metod adekwatnych do wieku dziecka. Praca na relacjach społecznych (środowisko) i emocjach. Psychoedukacja.
Terapia ręki
to program indywidualnej pomocy, stworzony w odpowiedzi na potrzebę usprawniania motoryki małej, czyli precyzyjnych ruchów dłoni i palców. Mechanizm działania ręki jest bardzo skomplikowany i uzależniony od sprawnego funkcjonowania poszczególnych jej elementów będących w ścisłym związku z układem nerwowym. Ręka odpowiedzialna jest za wiele procesów. Na początku bierze udział w poznawaniu świata, pomaga w procesie lokomocji, a w dalszym rozwoju wykonuje bardzo skomplikowane i precyzyjne ruchy, które decydują o prawidłowym funkcjonowaniu człowieka w społeczeństwie. Wszystkie te aspekty pokazują dlaczego jej prawidłowe działanie odgrywa tak istotną rolę.
Głównym celem terapii ręki jest zaangażowanie całej kończyny górnej w wykonywanie różnorodnych zadań poprawiających jej funkcjonowanie, a także doskonalenie ruchów precyzyjnych. Wykwalifikowany terapeuta pracuje nad normalizacją napięcia, a dopiero w końcowej fazie skupia uwagę na poprawie pisma i grafomotoryki. Rozwijanie motoryki małej, to kształtowanie rytmicznych, płynnych ruchów pisarskich, gimnastyka nadgarstka, dłoni, palców, ćwiczenia manualne, motywowanie do uczestnictwa w ćwiczeniach grafomotorycznych Wszystkie działania wykorzystywane w terapii są precyzyjnie dobrane do funkcjonalnego i intelektualnego poziomu dziecka, polegają na indywidualnej korekcji zaburzeń, każdorazowo są dostosowane do predyspozycji indywidualnych dziecka, stwarzając możliwość dalszego rozwoju w przyjazny i interesujący sposób. Podczas prowadzenia zajęć stosowane są wzmocnienia pozytywne (pochwała za aktywny udział
w zajęciach, w przezwyciężaniu trudności, zauważanie i nagradzanie własnej inicjatywy, jak również samodzielności w różnych dziedzinach na co dzień) oraz zachęty i właściwej motywacji .Sprawia to, że czas spędzony na terapii jest nie tylko efektywną pracą ale i niezwykłą przyjemnością.
Terapia logopedyczna
Podczas zajęć kształtowane są zarówno kompetencje jak i sprawności, które niezbędne są w uczestniczeniu w komunikacji językowej. Są nimi: kompetencja językowa (gramatyczno-leksykalna), kompetencja komunikacyjna (posługiwanie się językiem w społeczeństwie), kompetencja kulturowa (pojęcie rzeczywistości), sprawność percepcyjna oraz realizacyjna (S.Grabias).
Działania logopedyczne realizowane na zajęciach:
- kształtowanie sprawności narracyjnej, dialogowej, gramatycznej, leksykalnej, semantycznej;
- usprawnianie sfery orofacialnej, poprzez poprawianie sprawności narządów artykulacyjnych, prowadzeniu masażu zgodnego z funkcją mięśnia, oddziaływania sensoryczne;
- kształtowanie prawidłowej wymowy poprzez naukę nowych, poprawnych głosek;
- niwelowanie wad wymowy;
- prowadzenie treningu słuchowego- usprawnianie podstawowych funkcji słuchowych, tj. recepcja, różnicowanie, identyfikacja dźwięków; ćwiczenie pamięci i uwagi słuchowej;
- usprawnianie słuchu fizycznego i fonematycznego;
- kształtowanie prawidłowego toru oddechowego;
- usprawnianie oddechu oraz fonacji
- kształtowanie koordynacji wzrokowo-słuchowo-ruchowej
- polepszanie uwagi i koncentracji
Działania logopedyczne ukierunkowane są na realizacji celów zawartych w indywidualnym programie edukacyjno-terapeutycznym. Logopeda układa więc postępowanie terapeutyczne, które będzie dostosowane do umiejętności percepcyjnych oraz realizacyjnych dziecka.
Integracja sensoryczna…
Terapia zaburzeń jedzenia…..
Terapia komunikacji AAC- Komunikacja alternatywna skierowana jest do osób nie posługujących się mową, zaś komunikacja alternatywna ma na celu pomóc w porozumiewaniu się osobom posługującym się mową w ograniczonym zakresie.
Metody komunikacji AAC wykorzystują różnorakie techniki m.in. gesty Makaton, poszczególne symbole Picture Communication Symbols (PCS), PECS Picture Exchange Communication System. Metody AAC mogą się wzajemnie uzupełniać, tworząc komunikację gestowo- graficzną. Podczas zajęć każde dziecko wyposażone jest w indywidualne narzędzie do komunikacji (książka komunikacyjna, tablice, komunikatory dźwiękowe, gesty), które umożliwia inicjowanie kontaktu z drugą osobą, wzmacnia poczucie pewności siebie i motywacji do dalszego uczenia się. Dzięki wprowadzonej metodzie komunikacji alternatywnej lub wspomagającej, dziecko może wyrażać swoje potrzeby, poszerzać zakres słownictwa o nowe kategorie tematyczne, dokonywać spontanicznych komentarzy. Uczeń ma możliwość samodzielnego dokonywania wyborów i podejmowania decyzji. Rozwój kompetencji komunikacyjnych w dużej mierze zależy od motywacji oraz poczucia bezpieczeństwa dziecka w trakcie oddziaływań terapeutycznych. Program wprowadzania systemu komunikacji przebiega w przyjaznej atmosferze i ukierunkowany jest na potrzeby dziecka.
Terapia pedagogiczna Działania terapeutyczne ukierunkowane na rozwój sfery poznawczej m.in Rozwijanie percepcji wzrokowej, uwagi oraz pamięci wzrokowej poprzez: układanie obrazków z części w całość, układanki, puzzle,gry dydaktyczne, memo obrazkowe, domino. Są to niezbędne formy stymulacji dziecka. Działania w tym obszarze maja wpływ na poprawę funkcjonowania we wszystkich obszarach rozwojowych. W pracy z dzieckiem wykorzystywane są metody oglądowe, oparte na obserwacji i doświadczaniu, skierowane na działanie, odkrywanie i przeżywanie sytuacji zadaniowych. Podczas zajęć stymulowana jest pamięć słuchowa, myślenie oraz wzbogacany zakres słownika dziecka poprzez grupowanie przedmiotów, łączenie przedmiotów mających cechy przeciwstawne, dostrzeganie zmian odwracalnych i nieodwracalnych, zadania usprawniające koordynację wzrokowo-ruchową(odwzorowywanie, dorysowywanie brakujących elementów, tangram, wskazywanie różnic na obrazkach.)